In gesprek met de omgeving

Sinds ik weet dat ik definitief kinderloos blijf, zoek ik naar een manier om dit gegeven in te passen in mijn sociale omgeving. Familie en vrienden weten er vaak niet mee om te gaan en soms wordt het onderwerp gewoon vermeden om maar niet in een pijnlijk gesprek terecht te komen. Daar ben ik zelf ook schuldig aan, ik wil er ook niet altijd over praten.

Door: Daan

En toch is het onvermijdelijk. Om eens te horen hoe andere ‘kinderlozen’ hiermee omgaan bezocht ik in Hilversum een themabijeenkomst van Odile van Eck: ‘Kinderloos zijn in je sociale omgeving’. Odile vertelde tijdens de inleiding over de gevoelens die heersen in je sociale omgeving en hoe de kinderloosheid elke relatie kleurt. Die met je partner, familie, vrienden, werk maar ook de relatie die je bijvoorbeeld met je eigen lichaam hebt.

Verscheurd
Aan de hand van een familieopstelling liet ze zien hoe verhoudingen veranderen als er een vruchtbaarheidsprobleem speelt en een ander familielid zwanger wordt. Dit heeft invloed op de kinderloze, er ontstaan emoties, jaloezie, men trekt zich terug; familieleden kunnen zich verscheurd voelen. Ouders krijgen te maken met de vraag: Waarom mijn ene kind wel en mijn andere kind niet? En: mag ik wel blij zijn voor het kind dat wel zwanger wordt, mag ik dat tonen? Odile sloot af met enkele tips voor de omgeving. Blijvende openheid, respect voor keuzes, niets invullen en meeleven, er gewoon simpelweg zíjn voor de ongewenst kinderloze.

In gesprek
Na de pauze gingen we met elkaar in gesprek. De aanwezige familie en vrienden gaven aan dat ‘wij’ duidelijker kunnen zijn in onze hulpvraag, zodat er meer begrip ontstaat. De omgeving heeft ook verdriet. Een moeder van een ongewenst kinderloze dochter wordt nooit oma en wordt daar in háár sociale omgeving ook mee geconfronteerd. Een broer wordt vader en is boos op zijn ongewenst kinderloze zus omdat zij begrip vraagt voor haar situatie. Dat lijkt de omgekeerde wereld, maar is dat ook zo? Is het krijgen van een kind niet iets heel bijzonders en mag de blijdschap daarover er niet net zo goed zijn als het verdriet over het mislukken van je kinderwens?

Begrip van beide kanten
Als ik iets heb geleerd van deze avond is het dat wel: begrip van beide kanten is zo belangrijk! Probeer je te verplaatsen in elkaars situatie, heel moeilijk en soms onmogelijk, maar laat zien dat je het in ieder geval probeert. Ik vond het een prettige bijeenkomst. Iedereen nam actief deel, er was (gelukkig!) ruimte voor humor, her- en erkenning en ik voelde me niet geremd om iets te zeggen. Zo zou ik het ook graag zien in mijn dagelijks leven en sociale omgeving: waar mijn omgeving mag praten over hun kinderen, mag ik praten over mijn ongewenste kinderloosheid.