Aandacht voor je miskraam geeft rust

Tijdens een vruchtbaarheidsbehandeling zweef je ergens tussen hoop en vrees. Als je dan eindelijk zwanger raakt, hakt een miskraam er flink in. Ruimte geven aan je gevoelens helpt.

Tekst: Denise Hilhorst

Vorige maand was het twee jaar geleden dat Linda (34) een miskraam kreeg. “Op zo’n moment sta ik er weer wat langer bij stil. Als ik dan op Facebook foto’s zie van kindjes van de leeftijd die ons kindje nu zou hebben, vind ik dat behoorlijk pijnlijk. Gelukkig heb ik het wel een plekje kunnen geven, door het niet weg te stoppen. Ik heb van mijn moeder een heel mooie tattoo van een vlinder cadeau gekregen. Zo is dit kindje toch altijd bij mij.”

Stilstaan bij je miskraam
Miriam van Kreij richt zich in haar praktijk MirreMaan op de verbinding met ongeboren kinderen. Ze geeft workshops voor vrouwen die ooit een miskraam hadden. “Het doel van mijn workshops is dat je meer rust vindt, omdat je ruimte geeft aan je gemis en aan het ongeboren kind. Sommige vrouwen vinden dat lastig, omdat een ongeboren kindje er niet altijd mag zijn, zeker niet als de miskraam erg vroeg kwam. ‘Het was nog niets,’ is dan het idee. Soms van de moeder zelf, maar vaker nog van de omgeving. Het kan ook te pijnlijk zijn, waardoor een vrouw het verstandelijk benadert om door te kunnen. Toch: als je er juist wél bij stilstaat, kan dat helend zijn. Daarnaast ontdek je dat je niet alleen bent, er zijn veel meer vrouwen die dit meemaken.” De belangrijkste boodschap die Van Kreij geeft in haar workshops: “Gun het jezelf om je ongeboren kind echt plek te geven. Dat is helend. Dan kun je verder.”

Miskraam na een behandeling
“Voor vrouwen die een miskraam krijgen na een lang traject van vruchtbaarheidsbehandelingen, kan het verlies extra heftig zijn,” vertelt Van Kreij. “Ik zie in de praktijk dat sommige vrouwen een miskraam ‘wegwuiven’, maar als je in behandeling bent om zwanger te raken gebeurt dat eigenlijk nooit.” Linda herkent dat. Acht jaar had ze gewacht op deze tweede zwangerschap. “We hadden al een zoon met behulp van IUI gekregen, nu wilden we graag een tweede kindje. Hiervoor hebben we zes keer IUI, zes keer IVF in mijn eigen cyclus, twee keer ICSI en twee cryo-terugplaatsingen gehad. Van de laatste cryo-terugplaatsing raakte ik zwanger.

We hadden het totaal niet meer verwacht; ons geluk kon niet op. Maar een uur voor de eerste echo kreeg ik ineens heel hevig bloedverlies. Ik dacht meteen dat het foute boel was. Met de echo zagen ze dat de bloeding niet bij het vruchtje zat en er verder geen bijzonderheden waren. Vol goede moed gingen we een week later opnieuw voor een echo. De grond zakte onder onze voeten vandaan toen we te horen kregen dat het niet goed was. Ik zou een miskraam krijgen. Heel heftig, vooral omdat het onze allerlaatste poging was.” Linda denkt zelfs dat het gemakkelijker was geweest als de cryo-terugplaatsing mislukt was. “Ik had me na zoveel pogingen er al min of meer bij neergelegd dat het niet meer zou lukken. En toen werd ik tóch zwanger en leefde ik op een grote roze wolk. Waar ik vervolgens keihard weer vanaf ben gedonderd. Dat is eigenlijk onmenselijk.”

Moeder geworden
Van Kreij komt ook vrouwen tegen die ondanks dat ze nooit een zwangerschap hebben voldragen, toch blij zijn dat ze door hun miskraam of miskramen moeder zijn geworden. “Als je een kind hebt rondlopen, is het gemakkelijker om te zeggen: ik ben moeder. Maar als er alleen ongeboren kinderen zijn, ben je ook al moeder vind ik. En sommige vrouwen voelen dat ook zo. Soms geeft zelfs een embryo uit een IVF-traject waar je niet mee verder ging dat gevoel.”

Ook Janneke (38) is blij dat ze een zwangerschap heeft mogen ervaren. In de periode dat ze probeerde om zwanger te raken, kreeg ze zeven miskramen. Vier voordat ze met IUI startte, eentje na de derde IUI-behandeling, eentje in een maand tussen de IUI’s en eentje erna. “Ik heb een paar vlinderachtige versieringen in huis die me af en toe weer even terugbrengen naar mijn verloren kinderwens en de zeven leventjes die heel kort onderdeel waren van het onze. De miskramen waren afschuwelijk, maar ik wil ze niet vergeten.” Janneke gebruikt net als Linda de vlinder als het symbool om haar miskramen te herdenken. “We hebben ooit een ritueel bedacht om onze zeven verloren zwangerschappen een keer heel positief te ‘eren’. We moeten snel eens een datum prikken om dat te doen.”

Miriam van Kreij schreef het e-boek ‘Had je ooit een miskraam?’ Het e-boek is gebaseerd op de ervaringen van 500 vrouwen. Je kunt het gratis downloaden op www.mirremaan.nl.