Nienke zocht hulp bij haar verwerking

Hoe leer je leven met het feit dat je nooit moeder zult worden? Nienke (43) zocht hulp bij het Fiom Utrecht. ‘Ik leerde

om mijn situatie écht onder ogen te zien en mijn verdriet te voelen. Dat heeft me enorm geholpen.’

Tekst: Annet Reusink

‘Ik ben niet zo iemand die al van kleins af aan roept: “Ik wil moeder worden!” Pas na mijn 30^ste werd een kinderwens eigenlijk pas een beetje een  issue. Vrouwen om mij heen raakten zwanger. Ik had geen man en geen kind en dacht soms: straks mis ik in alle opzichten de boot. Bij vrouwen van die leeftijd zie je nogal eens dat ze halsoverkop zwanger raken zodra ze een man krijgen. Bij mij was dat beslist niet het geval. Op mijn 35^ste leerde ik Pieter kennen; pas twee jaar later was ik voor het eerst zwanger. Helaas ging het keer op keer fout. In dat jaar kreeg ik achter elkaar drie miskramen. De artsen hadden geen verklaring. Ik kon zwanger worden; daarmee zijn de meeste voorkomende oorzaken van onvruchtbaarheid uitgesloten. IVF was nog een mogelijkheid, maar Pieter en ik kozen ervoor om niet verder het medische circuit in te gaan. Het voelde gewoon niet goed en bovendien vergrootten we daarmee nauwelijks onze kans op een kind. In eerste instantie heb ik geen hulp gezocht bij de verwerking. Achteraf denk ik: logisch. Ik had toen toch nog een beetje hoop. Dat veranderde in het jaar dat ik 40 werd. Een leven zonder kinderen werd steeds waarschijnlijker. Ik merkte dat ik het laatste stukje niet kon verwerken en besloot via mijn huisarts hulp te zoeken. Kort daarna bleek ik, jawel dat zul je altijd zien, zwanger te zijn.’

Verder met je leven
‘ In de loop der weken voelde ik zelf dat het wéér mis was. Mensen in mijn omgeving probeerden me gerust te stellen. Zeiden: “Je bent gewoon bang. Dat is helemaal niet gek hoor, na drie miskramen.” Pieter was ook hoopvol. Hij schreef mijn zorgen toe aan alle stress die we gehad hadden. Het waren moeilijke weken waarin ik mij wel alleen voelde staan. Ik begreep dat iedereen het beste met me voor had, maar ik ken mijn lichaam. Ik was ervan overtuigd dat het niet goed zat. In de 13^e week kreeg ik donker bloedverlies. Na een echo bleek dat ik het bij het rechte eind had: na drie miskramen moest ik er nog een keer doorheen. Maar dan erger. Want ik wist dat deze vierde keer ook de laatste keer zou zijn. Kinderen krijgen is iets heel essentieels. Toen vaststond dat ik ze niet kon krijgen, kreeg ik te maken met verdriet, boosheid en teleurstelling. Het verdriet van mijn partner, onze relatie die in een ander daglicht kwam te staan. Intussen ging mijn leven gewoon verder. Voortdurend kreeg ik te maken met allerlei situaties waarmee ik moest zien te dealen. Kinderen van anderen, onhandige reacties van mensen die het goed bedoelen. Gelukkig heb ik een geweldige huisarts. Zij  adviseerde me dringend om alsnog  hulp te zoeken en verwees me door naar het Fiom.’

De hoed en de rand
‘Mensen kennen mij als iemand die het allemaal zelf wel even regelt en de dingen graag goed onder controle heeft. Ineke, mijn hulpverlener bij het Fiom, prikte meteen door die basishouding heen. Ze liet me zien dat ik dat ik geneigd ben om emoties  – letterlijk en figuurlijk – weg te poetsen. Ik leerde om mijn situatie écht onder ogen te zien en mijn verdriet te mogen voelen. Dat heeft me enorm geholpen. Doordat ik mijn emoties toeliet, kon ik op een positieve manier verder met mijn leven. Als je ongewenst kinderloos bent, ligt verbittering op de loer. Het is dan heel verleidelijk om te focussen op alles wat niet gelukt is. Ik kan geen kinderen krijgen, dus ik heb gefaald. Ik kan geen kinderen krijgen, dus ik ga een eenzame toekomst tegemoet. Ik vertik het om verbitterd te zijn. Gelukkig leerde ik van Ineke hoe het ook anders kan. Ik weet nu dat het verdriet over alles wat je niet hebt, heel goed kan bestaan naast blijdschap om alles wat er wél is. Het is de vraag of een “gewone” therapeut me net zo goed had kunnen helpen. Waarschijnlijk niet. Als het gaat om ongewenste kinderloosheid weten ze bij het Fiom van de hoed en de rand. In onze gesprekken haalde Ineke feilloos de essentie van mijn verhaal naar boven en koppelde daar praktische opdrachten aan. Zo kwam ik telkens een stapje verder. Bovendien vond ik het een prettig idee dat de hulpverlening van Fiom volkomen belangeloos is. Ze hebben geen dubbele agenda; ze zijn er echt helemaal alleen voor jou.’

Meer informatie: Fiom Utrecht.