Af en toe loslaten

 Loslaten, het standaard ‘advies’ van niet-lotgenoten als ik vertel dat ik al ruim vijf jaar probeer om zwanger te raken. Maar hee… soms lukt het me!

Door: Iris

Zo vaak heb ik al moeten uitleggen dat loslaten wel érg lastig is als je zo’n grote sterke wens hebt die diepe impact heeft op je leven. Maar na jaren van proberen, er niet mee bezig willen zijn, naar het ziekenhuis voor fertiliteitsonderzoeken, drie IUI-pogingen, een aantal vormen van lichaamsgerichte therapie om aan mezelf te werken denk ik (nee: voel ik) dat ik het soms even wat losser kan laten.

Ontzettend genieten
Daar raak ik heus niet zwanger van, maar ik kan op zulke momenten wel ontzettend genieten van alles wat het leven ons te bieden heeft. Bijvoorbeeld samen tochten rijden op de motor: mijn stoere echtgenoot rijdt en ik zit lekker achterop. Vaak heb ik al ervaren dat ik me op die momenten zo heerlijk vrij voel. We zeggen tegenwoordig zelf wat iedereen ons adviseerde: “Nu kan het nog.” We zien de voordelen; voor zover je daarvan kunt spreken. Zo willen we deze zomer met de motor op vakantie, gewoon omdat het kan.

Knuffelen met kinderen
Ook geniet ik heel erg van de kinderen van mijn zusje. Die weten dat onze wens groot is. Ze vragen af en toe eens of ik al een baby in mijn buik heb en als ik vertel dat het nog niet zo is dan zeggen ze: “jammer” en geven me een dikke knuffel. Ze voelen zo ontzettend eigen en vertrouwd. Af en toe draai ik een paar dagen mee in hun gezin. Ik vier kinderfeestjes en speel oppas, we slapen met z’n allen op één kamer en ’s morgens nog voor ik mijn ogen goed en wel open heb lig ik al boekjes voor te lezen of krijg ik een knuffelbeest in mijn armen gedrukt.

Hoewel het genieten heus niet altijd zonder tranen kan, doe ik het wel alsof mijn leven ervan afhangt. En dat genieten is dan ook oprecht. Los van mijn grote verdriet om onze nog onvervulde kinderwens. Blijkbaar kan ik het dus wel… loslaten!